kontakt o nas intro kronika makulatura archiwalia filmy

Andrzej Dudek-Dürer, „Sztuka Butów” w N.Y.C. / „Art of Shoes” in N.Y.C. 1969 1990/ żywa rzeźba/ live sculpture / fotografia, solwentografia na płótnie / photography, solwentography on canvas /100cm x 70cm /, Od 1969 roku autor realizuje life performance „
Andrzej Dudek-Dürer, „Auto performance Meta Multi Predestynacja”, 2014, technika mieszana, fotografia, gniecenie, ikonografia, rysunek, metal, 33x 33x4 cm, obiekt. Fot. archiwum artysty
Andrzej Dudek-Dürer, „Dezintegracja V”, 1979, popiół ze spalonych fotografii, żywica epoksydowa, płótno, 50 cm x 40 cm. Fot. archiwum artysty
CZAS ZATRZYMANY
ANDRZEJ DUDEK-DÜRER

Agnieszka Szkopek

Wystawa Andrzeja Dudka-Dürera „CZAS” w Galerii FOTO-GEN Ośrodka Kultury i Sztuki (9.11-2.12.2017) to z pewnością jedno z najciekawszych wydarzeń aktualnego sezonu galeryjnego we Wrocławiu. Kuratorem wystawy jest dr Adam Sobota, historyk i znawca fotografii, kurator zbiorów fotografii w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, autor licznych opracowań i książek o tematyce medium fotograficznego. Tytuł wystawy, jak opowiada kurator, odnosi się do cechy i istoty twórczości artysty. Wśród liczącego 70 sztuk zbioru, na który składają się prace fotograficzne, grafiki, kolaże, instalacje czy wideo możemy przekrojowo spojrzeć na twórczość artysty od końca lat 60. do dnia dzisiejszego.

Przestrzeń wystawową podzielono na trzy części. Pierwszą zajmowały najwcześniejsze prace twórcy od 1969 roku po lata 80. Mogliśmy zobaczyć tu grafiki i fotografie będące utrwaleniem przemiany, która dokonała się w artyście – początkowo twórczość pojawiła się w wyniku traumy powstałej po stracie najbliższych osób i doświadczenia reinkarnacji. W 1969 roku artysta odkrył w sobie świadomość Albrechta Dürera.

Zaraz przy wejściu do Galerii zawieszono w antyramie jeden z nielicznych rysunków tuszem, sygnaturę twórcy, którą upodobnił do renesansowego mistrza „Copyright by... A.D” z 1975 roku.

Tą inskrypcją podpisywał każdą swoją pracę.

Na parterze wystawy zostały zaprezentowane fotograficzne kolaże z cyklu „Dezintegracje” składające się z pociętych fotografii, utrwalonych żywicą i naklejonych klejem na płótno. Autoportrety tworzone w latach 1977-1979, podobnie jak w późniejszych cyklach, powoli ulegają zupełnej destrukcji, rozpadowi, aż po popiół – jak w pracy „Dezintegracja V” (1979), gdzie artysta na obraz nakleja popiół ze spalonych fotografii. W tych pracach możemy zaobserwować proces zupełnego zniszczenia, unicestwienia swojego wizerunku – poprzez gniecenie odbitek fotograficznych, kawałkowanie swoich wizerunków. Być może chcąc ocalić od zapomnienia świadomość przemijania, artysta stworzył prawie pamiątkowe bibeloty, duchampowskie ready-mades – poprzez naklejanie zdjęć z performance na ozdobne ramy czy naczynia.

Dudek-Dürer tworzy swoisty dziennik, dokumentuje swoje życie krok po kroku – zamyka negatywy w słoikach „Zakonserwowany czas” (1974), konserwując swoje wizerunki, wspomnienia oraz przebyte przygody z eksperymentalnymi technikami fotograficznymi, tak popularnymi w latach 70.  jak w cyklu „Worki metafizyczne” 1968-83.  Magazynowane w słoikach są także skrawki spodni, włosy i broda. Walcząc z czasem, stara się stworzyć nowe obiekty dzieł sztuki z odpadów. Prace te można zakwalifikować do nurtu arte povera  –  artysta pozbawia obiekty wartości komercyjnej, a wskrzesza rolę procesu myślowego odbiorcy.

Zadziwiająca jest skrupulatność w gromadzeniu artefaktów (negatywy, wideo z performance) powstałych po efemerycznych działaniach. Takimi próbami stara się przezwyciężyć czas.

W kolejnym pomieszczeniu galeryjnym zaprezentowano sztukę z lat 80., 90. i 2000 roku.

Najbardziej rozpoznawalnymi fotografiami są migawki z projektu „Sztuki podróży”: m.in. do Europy Zachodniej, Meksyku, USA, Kanady, Singapuru, Korei Południowej, Japonii czy Australii. Zdjęcia i kolaże dokumentują minione performance artysty. Na uwagę zasługują instalacje dźwiękowe w przestrzeni galeryjnej. Skomponowana muzyka  nasuwa skojarzenia dalekowschodnie, słychać instrumenty dęte, ambient, strunowy instrument sitar.

W podziemiach Galerii Foto-Gen pokazano prace z końca lat 90. do współczesności. Na pochwałę zasługują wielkoformatowe instalacje przestrzenne, które prezentują medium fotograficzne, jako nowy środek wyrazu artystycznego.

Zastanawiająca jest ewolucja i czytelność sztuki Andrzeja Dudka-Dürera, który podjął trud komunikacji w codzienności życia. Ciągłość działań artystycznych jest znaczącym wyborem twórcy.

Artluk nr 2/2017

powrót